ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΗ ΕΙΚΟΝΑ

ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΗ ΕΙΚΟΝΑ

ΓΡΑΜΜΗ ΤΠΟΥ ΣΚΡΟΛΑΡΕΙ

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ - ΤΙΜΙΕ ΣΤΑΥΡΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΕΙ ΣΟΥ

Σάββατο 26 Μαρτίου 2022

ΠΩΣ ΕΝΗΡΓΗΣΕ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΌ ΕΝΑ ΞΥΛΙΝΟ ΠΡΕΣΣΑΡΙΣΤΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΣΤΑΥΡΟΥΔΑΚΙ

                  Τίμιος Σταυρός: Πώς βρέθηκε, τι μέγεθος είχε και πόσα τεμάχια υπάρχουν

Μα καλά ! Τι όφελος μπορεί να αποκομίσει κανείς από μία πλαστικοποιημένη εικονίτσα ή ένα ξύλινο σταυρουδάκι ; ”


Εύλογο το ερώτημα σε πολλούς που διαβάζουν ότι η Συναλληλία μας “Πρόμαχος Ορθοδοξίας” στο πλαίσιο των ιεραποστολικών της δράσεων, πέρα από τα δωρεάν βιβλαρίδια των Χαιρετισμών, δίνει ως ευλογία έγχρωμες πλαστικοποιημένες εικόνες καθώς και αγιορείτικα ξύλινα σταυρουδάκια !


Με αφορμή λοιπόν την μεγάλη Εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, καθώς και της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, θα σας διηγηθούμε ένα θαυμαστό γεγονός που μας διηγήθηκε ένας εκλεκτός βασταζος μας, που τα τελευταία χρόνια απασχολείται ώς οδηγός ταξί.


Επειδή γνωρίζουμε τον ιεραποστολικό του ζήλο , αλλά κυρίως το πόσο υπεύθυνα και συνετά διανέμει τα βιβλαρίδια και τις άλλες ευλογίες που του εμπιστευόμαστε, πάντα με σύνεση, διάκριση και μόνο εκεί που θα πιάσουν τόπο , σε τακτά χρονικά διαστήματα έρχεται από τα γραφεία μας και παίρνει την τσαντούλα του.


Κάποιες από τις ευλογίες αυτές τις βάζει στο ντουλαπάκι στο ταμπλό του αυτοκινήτου, και τις υπόλοιπες στην τσαντούλα στο πορτ μπαγκάζ.


Πριν λίγο καιρό , Δευτέρα πρωί, ευρισκόμενος στην Λεωφόρο Θησέως, στην Καλλιθέα με κατεύθυνση προς Πειραιά, διαπίστωσε ότι οι εφαρμογές που είχε για να τον καλούν υποψήφιοι πελάτες μέσω κινητού τηλεφώνου, δεν λειτουργούσαν. Προφανώς κάποια βλάβη θα υπήρχε στο διαδίκτυο.


Έχοντας περάσει την Πλατεία Δαβάκη , αίφνης ενεργοποιείται η μία εφαρμογή, και ακούει το σήμα προκειμένου να “διεκδικήσει” κλήση πελάτη που βρισκόταν πολύ κοντά στη θέση του οχήματος του.


Πράγματι το κάνει, “παίρνει” την κλήση και κάνοντας αναστροφή πάει να τον παραλάβει.


Σταματώντας βλέπει έναν νέο άνδρα με τον στρατιωτικό του σάκο.


Βγαίνει να ανοίξει το πορτ-μπαγκαζ για να τοποθετήσει τον σάκο και βάζοντας τον μέσα – και χωρίς να υπάρξει κάποιο τράνταγμα – ένα από τα ξύλινα σταυρουδάκια που βρισκόντουσαν μέσα στην πλαστική τσάντα , “πετάγεται” και “προσγειώνεται” πάνω στο σάκο του φαντάρου.


Εξεπλάγην μεν, αλλά δεν ήθελε να δώσει συνέχεια – μιας και δεν μπορούσε να γνωρίζει τι πρεσβεύει ο νεαρός άνδρας – παίρνει το σταυρουδάκι και το βάζει ξανά μέσα στην τσάντα.


Που πηγαίνουμε ; ” ρώτησε τον πελάτη αφού επιβιβάστηκαν


Στην πύλη .... στο λιμάνι του Πειραιά ! Είμαι καταδρομέας , λοκατζής κι έχω μετάθεση για την ... !!”


Χάρηκε και ο βαστάζος μας και τον ρώτησε – όπως ήταν φυσικό – για το πόσους μήνες του μένουν για το απολυτήριο και τα σχετικά.


Απαντώντας ο νεαρός φαντάρος στις ερωτήσεις του αδελφού μας, του είπε κάτι που τον εξέπληξε


Ξέρετε κύριε , εγώ θα μπορούσα να μην υπηρετήσω , μιας και δεν έχω γεννηθεί στην Ελλάδα. Εϊμαι Αλβανός και ήρθα με τους γονείς μου στα πέντε μου χρόνια στην Ελλάδα.. Εγκατασταθήκαμε στην ..... και οι κάτοικοι του νησιού μας αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Εγώ κύριε αγαπώ την Ελλάδα και ήθελα να υπηρετήσω και μάλιστα στα ειδικά σώματα !”


Χάρηκε πολύ ο βαστάζος μας ακούγοντας όλα αυτά και τότε του είπε !


Τότε θα μου επιτρέψεις να σου δώσω κι εγώ αυτές τις Εικόνες για να προστατεύουν ! ”


Και του έδωσε την Εικόνα του Εσταυρωμένου, του Ευαγγελισμού και του Αγίου Πορφυρίου !

Να επισημάνουμε εδώ ότι η Εικόνα του Αγίου Πορφυρίου που είχαμε ενεχειρίσει στον βαστάζο μας να δίνει ευλογία στους επιβάτες του, ήταν μία απο τις δύο που δίναμε επί πολλά χρόνια ( εννοείται δωρεάν και ως ευλογία ) στην Ιερά Μονή του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι, και παριστάνει τον Άγιο στο κελλάκι του να κρατάει στο χεράκι του ένα ξύλινο Σταυρό, με τον οποίο κι ευλογούσε !


Σας ευχαριστώ πολύ ! Είναι η δεύτερη φορά σε λίγες ημέρες που σχεδόν από το πουθενά μου δίνουν Εικονίτσες ! Ξέρετε και πριν δύο ημέρες μία κυρία μου έδωσε την εικόνα ενός Αγίου από την Νέα Μάκρη. Δεν θυμάμαι το όνομα του !”


Του Αγίου Εφραίμ !”


Μάλιστα, μάλιστα ! Αυτό ήταν το όνομα ! Ξέρετε δεν γνωρίζω και πολλά μιας και δεν έχω βαπτιστεί !!!! Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, επειδή πραγματικά αγαπώ πολύ την Ελλάδα , και γνωρίζω πόσο σημαντική είναι η Ορθοδοξία για την Ελλάδα, είχε περάσει από το μυαλό μου να βαπτιστώ ! Και να... μέσα σε δύο ημέρες πήρα στα χέρια μου τόσες Εικόνες !!”


Ίσως ο Θεός να θέλει κάτι να σου πει ! Αφού βλέπει ότι με την καρδιά σου το επιθυμείς σίγουρα θα σε βοηθήσει !”


Ξέρετε εγώ δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω !”


Πάρε εσύ την απόφαση και μην σε νοιάζει ! Γνωρίζουμε καλούς Ιερείς να σε κατηχήσουν και να σε βαπτίσουν ! Και αν δεν βρεις ανάδοχο, νονό εννοώ, θα το αναλάβουμε εμείς !!!”


Με την κουβέντα, φτάσανε στο λιμάνι !


Πριν αποβιβαστεί, αντάλλαξαν τηλέφωνα και βγήκαν από το όχημα!


Βγάζοντας τον στρατιωτικό του σάκο από το πορτ μπαγκάζ, κι' έχοντας πάρει θάρρος από την συνομιλία τους , ο βαστάζος του είπε


Δεν ξέρω αν το παρατήρησες πριν ! Αλλά όταν έβαλα πριν τον σάκο σου, ένα σταυρουδάκι που ήταν μέσα στην τσάντα πετάχτηκε πάνω του! Θα μου επιτρέψεις να στο προσφέρω ! Καταλαβαίνω ότι αφού δεν έχεις βαπτιστεί δεν θα το φορέσεις, αλλά ας το κρατάς μαζί σου να σε φυλάει !”


Έτσι αποχωρίστηκαν.


Σάββατο αργά το απόγευμα χτυπάει το τηλέφωνο του αδελφού μας


Ήταν ο φαντάρος , ο καταδρομέας που είχε βγει έξοδο


Αυτά που είπε στον βαστάζο μας και μας τα μετέφερε λίγα λεπτά αφού έκλεισαν το τηλέφωνο μας άφησαν ενεούς


Όταν έφθασα στο στρατόπεδο και πήγα να αφήσω τον σάκο στο θάλαμο μου, με ενώ τακτοποιούσα τα πράγματα μου και κρέμαγα το σταυρουδάκι που μου δώσατε στο σίδερο του κρεβατιού μου, μεταξύ των άλλων με ενημέρωσαν οι συνάδελφοι ότι είιχαμε “επιδρομή” κοριών. Όλη την νύχτα υπέφεραν από τα τσιμπήματα τους. Και ο θάλαμος μας και οι διπλανοί θάλαμοι. Θα το πιστέψετε ότι το πρώτο εκείνο βράδυ που κοιμήθηκα στο θάλαμο μου δεν με τσίμπησε κοριός. Ούτε εμένα , ούτε τους συναδέλφους μου. Ενώ για δεύτερη φορά όλοι οι άλλοι στρατιώτες στους διπλανούς θαλάμους ταλαιπωρήθηκαν, εμάς δεν μας επισκέφθηκαν ! Δεν έδωσα σημασία ! Ούτε και το απέδωσα στο σταυρουδάκι ! Όμως προχθές το βράδυ, Πέμπτη προς Παρασκευή, είχα ένα ολοζώντανο όνειρο. Θυμάστε τον Άγιο του οποίου την εικόνα μου χαρίσατε. Τον Άγιο Πορφύριο ; Ε... μου εμφανίστηκε. Ήρθε , με αγκάλιασε και μου είπε “Και η Ελλάδα σε αγαπάει παιδί μου ! Και ο Χριστός μας !! Και δεν θα χρειαστεί να πας εσύ , αλλά θα μείνεις εδώ !!!”


Ξύπνησα και προσπαθούσα να βγάλω νόημα.


Το ότι μου είπε το ότι κι η Ελλάδα με αγαπάει φαντάστηκα το είπε επειδή και συχνά , σχεδόν σε όλους λέω, ότι αγαπώ την Ελλάδα και είμαι ευγνώμων για όσα μου έχει προσφέρει ! Αλλά να μου πει ότι και ο Χριστός με αγαπάει ; Την ώρα μάλιστα που σκέπτομαι αν θα έπρεπε να βαπτιστώ ... Δεν σας κρύβω ότι αυτό με εντυπωσίασε ! Όμως τα τελευταία λόγια του, μου φάνηκαν ασυνάρτητα. Δεν έβγαζα νόημα.


Μην σας τα πολυλογώ, το πρωί όταν βγήκαμε στην αναφορά έρχεται ο λοχαγός για να μας ανακοινώσει σε ποιο φυλάκιο στο νησί θα πάμε την επόμενοι εβδομάδα εμείς οι νέοι καταδρομείς που ήρθαμε. Και αφού ενημερώνει τους άλλους, έρχεται μπροστά μου και τι μου λέει ; “ Εσύ δεν θα χρειαστεί να πας, αλλά θα μείνεις εδώ ”


Δηλαδή τα λόγια ακριβώς που μου είπε ο Άγιος Πορφύριος στο όνειρο μου.


Αμέσως μετά πήγα σε ένα γραφέα στο Διοικητήριο. Πολύ καλό παιδί. Έμαθα ότι είναι θεολόγος και μάλιστα και ευσεβής. Του ζήτησα να του μιλήσω και του τα είπα όλα. Και όλα όσα είπαμε στο ταξί προς τον Πειραιά. Και για την εικόνα που μου χαρίσατε. Και για το ξύλινο σταυρουδάκι από το Άγιο Όρος, και για τους κοριούς που δεν μας πείραξαν και φυσικά και το όνειρο !


Με άκουσε με προσοχή ! Και μου είπε ότι προφανώς ο Άγιος Πορφύριος ήρθε να με ενισχύσει πνευματικά, να με δυναμώσει, και να μου δείξει ότι αυτό που σκέπτομαι είναι από το Θεό που με αγαπάει. Και μάλιστα για να πειστώ ότι είναι αλήθεια μου είπε τα ακριβή λόγια που μου είπε πριν λίγο ο λοχαγός.


Και να σας πω... από εχθές αισθάνομαι πιο δυνατή την ανάγκη να βαπτιστώ. Και την αγάπη του Χριστού αισθάνομαι. Και τώρα πριν βγω για έξοδο ένοιωσα την ανάγκη να πάρω το σταυρουδάκι και να το φορέσω στο λαιμό μου. Δεν ξέρω αν έκανα καλά, μιας και δεν είμαι βαπτισμένος, αλλά το ήθελα πολύ, και αισθάνομαι τόσο όμορφα !”


Συγκινημένος άκουσε ο αδελφός μας την διήγηση του καταδρομέα μας. Και την αισθάνθηκα κι εγώ την συγκίνηση αυτή, όταν μετά μου τηλεφώνησε.


Ο φαντάρος μας πήρε ήδη το απολυτήριο του. Και πριν πάρει την άδεια απόλυσης επικοινώνησε με τον αδελφό μας και του ζήτησε να του συστήσει Ιερέα για την Κατήχηση επειδή έχει πλέον την απόφαση να βαπτιστεί.


Ασφαλώς και δεν θα ισχυριστούμε ότι το σταυρουδάκι που “πετάχτηκε” από την τσαντούλα του βαστάζου μας άνω στο σάκο του, ή η πλαστικοποιημένη Εικόνα του Αγίου Πορφυρίου , οι ευλογίες δηλαδή που χρόνια τώρα με αγάπη μοιράζουμε είναι θαυματουργά !


Όμως πιστεύουμε ότι έγιναν “εργαλεία” στα άχραντα χέρια του Χριστού μας να οδηγήσει μία ψυχή στην Αγία μας Ορθοδοξία, στην Ποίμνη Του ! Να καλέσει μία ψυχή εις σωτηρία !


Και θαρρώ ότι μεγαλύτερο Θαύμα από αυτό ΔΕΝ υπάρχει !


Χρόνια πολλά σε όλες κι όλους !


Καλό υπόλοιπο του σταδίου της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής να έχουμε !


Με τον Τίμιο Σταυρού του Κυρίου μας να μας προστατεύει από ορατούς κι αοράτους εχθρους !


Χριστός Ανέστη ! Αληθώς Ανέστη !


Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε ! Αλληλούια !


Σταυρέ Τίμιε του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου !





Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ 2020 !! ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΙΣΙΔΩΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΛΥΚΑΒΗΤΟ !!!



Ακριβώς πριν πεντέμιση μήνες , 3 Οκτωβρίου 2019, είχαμε αναρτήσει στο Ιστολόγιο των Χαιρετισμών xairetismoi.blogspot.gr ένα μεγάλο Θαύμα, όχι όμως των Χαιρετισμών της Παναγίας μας, αλλά του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Μας το είχε διηγηθεί "βαστάζα" αδελφή μας - δηλαδή εν Χριστώ αδελφή που βοηθάει στην διάδοση των Χαιρετισμών, "βαστάζοντας" τα βιβλαρίδια - ΤΟΣΑ αυτά που περιέχουν ΜΟΝΟ  τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας , ΟΣΟ κι αυτά με τους ΔΙΠΛΟΥΣ Χαιρετισμούς δηλαδή ΚΑΙ της Παναγίας μας ΚΑΙ του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού - που ΔΩΡΕΑΝ δεκαετίες τώρα διανέμουμε - και η οποία ήταν ΑΥΤΟΠΤΗΣ και ΑΥΤΗΚΟΟΣ μάρτυς.

Η διττή της ιδιότητα, ως Ιατρού και τ.Καθηγήτριας Πανεπιστημίου, και το γεγονός ότι εκ φύσεως - παρότι γνήσια και συνειδητά πιστή - δεν είναι "εύπιστη" και πάντα εξετάζει  αυτό που ονομάζουμε Θαύμα, προτού το δεχθεί, αποτελεί για εμάς - αλλά και για εσάς τους αγαπητούς αναγνώστες τόσο του Ιστολογίου του Τιμίου Σταυρού timiosstavros.blogspot.gr , όσο και του δημοφιλούς site choratouaxoritou.gr - την καλύτερη εγγύηση ότι αποτελεί πραγματικότητα.

Στην ανάρτηση μας τότε στο Ιστολόγιο των Χαιρετισμών σκόπιμα ΔΕΝ είχαμε αναφέρει το όνομα του Ιερού Ναού και του Ιερέα, αλλά όταν προχθές μιλήσαμε με τον αγαπητό μας αδελφό και διαχειριστή της "Χώρας του Αχωρήτου" Γεώργιο, και του το διηγηθήκαμε το θαύμα αυτό ,  μας είπε ότι έπρεπε να αναφερθούν, πάντα προς δόξαν Κυρίου και ενίσχυση του Λαού του Θεού.

Υπακούοντας όμως στην παραίνεση του θα τα αναφέρουμε υπεισερχόμενοι και σε περισσότερες λεπτομέρειες.

Σεπτέμβριο του 2019, ανήμερα της Εορτής της Παγκοσμίας Υψώσης του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, η αδελφή μας η ιατρός μαζί με μία φίλη της - .... και με μερικές χιλιάδες ακόμη - περίμεναν υπομονετικά στην ουρά στους Αγίους Ισιδώρους στον Λυκαβητό, προκειμένου να τους σταυρώσει ο πατέρας Δημήτριος.

ΑΚΡΙΒΩΣ μποροστά από την αδελφή μας την ιατρό ήταν μία νεαρή γυναίκα με το αγοράκι της.

Κατά την διάρκεια της πολύωρης αναμονής η αδελφή μας πληροφορήθηκε από την καλή του μητέρα, ότι το μικρό αγόρι υπέφερε για αρκετό διάστημα από σοβαρές επιληπτικές κρίσεις. 

Παρότι είχαν επισκεφθεί με τον σύζυγο της τους καλύτερους ειδικούς νευρολόγους, παρότι ακολουθούσαν πιστά την φαρμακευτική αγωγή που τους είχαν υποδείξει, η υγεία του παιδιού επιδεινωνόταν δραματικά. 

Έπεφτε στο πάτωμα, έτρεμε σαν το ψάρι, έτριζαν τα δόντια του ενώ αφροί έβγαιναν από το στόμα του.

Η αδελφή μας άκουγε προσεκτικά αυτά που της εκμυστηρεύτηκε η πονεμένη μητέρα χωρίς να δηλώσει την ιατρική και την ακαδημαϊκή της ιδιότητα, μιας και δεν ήταν της ειδικότητας της.

Όταν έφτασε πια η ώρα να σταυρώσει το παιδί ο πατέρας Δημήτριος, βρισκόταν ΑΚΡΙΒΩΣ πίσω από την μητέρα με το παιδί, οπότε άκουσε την στιχομυθία του καλού Λευϊτη με την μητέρα, την οποία προς δόξαν Κυρίου μας μετέφερε !

Ο Τίμιος Σταυρός "κόλλησε" πάνω στο κεφαλάκι του μικρού παιδιού. Ο πατέρας Δημήτριος φαινόταν να προσεύχεται σύντονα και έμπονα για το μικρό παιδί.

Ξαφνικά στρέφει τα μάτια του στην μητέρα και της λέει

" Να βγάλεις ΑΜΕΣΩΣ την πρόκα που έχεις κρεμάσει το μίκυ μάους πάνω από το κρεββατάκι του παιδιού "

Εμβρόντητη η μητέρα δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη

" Με το που πάτε σπίτι, πάρε τανάλια και βγάλτην . Αγιασμό έχεις ; Αν όχι να σου δώσω εγώ. Όταν την βγάλεις θα της ρίξεις αγιασμό, και μετά θα την πετάξεις μακριά. Την έχουν διαβασμένη σε μάγισσα. Μην με ρωτήσεις ποιός το έκανε. Δεν θα σου πω. Να ραντίσεις παντού το δωμάτιο με Αγιασμό και να μου φέρεις την άλλη Κυριακή το παιδί να το κοινωνήσω. Να νηστέψετε κι εσείς και αν δεν έχετε εξομολογηθεί να το κάνετε άμεσα, για να κοινωνήσετε μαζί με το παιδί σας"

Προφανώς και ο καλός Ιερέας ΔΕΝ είχε ξαναδεί ποτέ πριν στην ζωή του την μητέρα ή το παιδί της. Φυσικά και δεν υπήρχε τρόπος να γνώριζε το τι υπήρχε στο υπνοδωμάτιο του μικρού αγοριού.

Τα Μυστήρια του Θεού ΔΕΝ τα ερευνούμε αδελφοί μου.

Απλά καταθέτουμε το ΘΑΥΜΑ αυτό προς Δόξα του Τριαδικού μας Θεού, πρός τιμή του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, που οι Πατέρες μας τον θέτουν στο Κέντρο του Ιερού Ναού σήμερα Τρίτη Κυριακή των Νηστειών για να ενισχυθούμε στο έργο της νηστείας και της άσκησης, ακριβώς στα μισά της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Παράλληλα όμως θέλουμε να τονίσουμε και να ικετεύσουμε την καθεμία και τον καθένα από εσάς να αφίσταται από οποιαδήποτε μορφή μαγείας, μαγγανείας ή δεισιδαιμονίας

Και ΑΣΦΑΛΩΣ γνωρίζουμε ότι εσείς οι αναγνώστες του ευλογημένου αυτού site ΔΕΝ επισκέπτεστε μέντιουμ και μάγισσεις όπως ΧΙΛΙΑΔΕΣ πλανεμένοι αδελφοί μας που έχουν χάσει την Πίστη και τον προσανατολισμό τους.

Όμως πόσες φορές δεν έχουμε ΟΛΟΙ μας υποκύψει στον "πειρασμό" να ακούσουμε τα ζώδια στην τηλεόραση και τι προβλέπουν οι "επιστήμονες" αστρολόγοι, πόσες φορές ΟΛΟΙ μας δεν έχουμε ζητήσει να μας "ξεματιάσουν" ή δεν έχουμε "ξεματιάσει" κι οι ίδιοι, ή ακόμη και δεν διαβάζουμε ευχές βασκανίας ή εξορκισμού που ΜΟΝΟ ο Ιερέας μπορεί να μας διαβάσει.

Χωρίς ΠΡΟΦΑΝΩΣ να γνωρίζουμε ότι ακόμη κι αυτά τα ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΩΣ ΑΒΛΑΒΗ είναι ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ που ανοίγουμε στον διάβολο και τα δαιμόνια.

Ταπεινά σας παρακαλούμε και σας προτρέπουμε για ΟΛΑ αυτά να ρωτάτε τον Πνευματικό σας και να μας προσφεύγετε σε ΚΑΝΕΝΑΝ λαϊκό ( κι αν ακόμα ισχυρίζεται ότι αυτά που κάνει τα πράττει με την Χάρη του Θεού ) για να μας διαβάζει "ευχές" και "ξόρκια"

Με την ευχή ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός του Κυρίου μας να φυλάττει και να αγιάζει την καθεμία και τον καθένα από εσάς, ευχόμαστε καλό στάδιο !

Αμήν ! Γένοιτο !


 

Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ !!

Α.Στην Ινδία.
Η  Ινδία  είναι  μια  πολύ  μεγάλη  χώρα  στην  οποία  η  πλειοψηφία  είναι  ινδουιστές. Η  χώρα  αυτή  δέχθηκε  το  κήρυγμα  του  ευαγγελίου  από  τον   απόστολο  Θωμά, όμως  οι  περισσότεροι  κάτοικοί  της  έμειναν  ειδωλολάτρες.
Κάποτε  ένας  ιεραπόστολος  αφού  κατήχησε  και  βάφτισε  αρκετές  οικογένειες  Ινδών  ύψωσε  έναν ξυλόγλυπτο  σταυρό με  τον  Εσταυρωμένο  τον  οποίο  στόλισε  πολύ  όμορφα.
Μια  μέρα  οι  ειδωλολάτρες  πήγαν  στον  εσταυρωμένο  και  άρχισαν  να  τον  περιγελούν  πετώντας  στο  πρόσωπό  του  ακαθαρσίες  φτύνοντας  και  χτυπώντας  με  ρόπαλα.Ξαφνικά ο  Χριστός  έστρεψε  το  πρόσωπό  του  προς  τα  δεξιά  και  κοιτώντας  τους  είπε:Γιατί  με  περιγελάτε; Εκείνοι  έμειναν  στήλη  άλατος, μάλιστα  μερικοί, πέθαναν  από  το  φόβο  τους. Οι  υπόλοιποι έτρεξαν  στους  δασκάλους  τους  και  τους  είπαν  για  το  θαύμα. Όταν  επέστρεψαν  μαζί  με  τους  δασκάλους  τους  είδαν  ότι  το  πρόσωπο  του  Χριστού  ήταν  ακόμη  στραμμένο  δεξιά  και  τόσο  πολύ  εξεπλάγησαν  ώστε  ζήτησαν  και  βαφτίστηκαν  αμέσως.
Σήμερα  στο  σημείο  που  ήταν  ο  Εσταυρωμένος  βρίσκεται  ο  καθεδρικός  τους  ναός, ο  δε  ξύλινος  εκείνος  σταυρός  σώζεται  μέσα  στο  Άγιο  Βήμα.
(Διασκευή  από το  βιβλίο: Ιστορίες  γέροντος  Κλεόπα)
Β.Θαύμα του Τιμίου Σταυρού στα Φίτζι.
Στο δεύτερο µεγαλύτερο νησί των Φίτζι, το Βανούα Λέβου, ο ιεραποστολικός υπεύθυνος του νησιού πατήρ Βαρνάβας µαζί µε τον ιεροµόναχο Σάββα, επισκέφθηκαν το νοσοκοµείο της πόλης Labasa, για να παρηγορήσουν έναν άρρωστο. Καθώς συζητούσαν µε τον άρρωστο, στην άλλη άκρη του διαδρόµου άκουσαν δυνατές αφύσικες κραυγές, και παραξενεµένοι από το αποτρόπαιο του ακούσµατος, κινήθηκαν για να βοηθήσουν.
Σε παρακείµενο δωµάτιο, βρισκόταν µία κοπέλα ξαπλωµένη στο κρεβάτι, η οποία έκλεινε τα αφτιά της µε τα χέρια της, κουνούσε το κεφάλι αριστερά-δεξιά και κραύγαζε µε τρόπο ανατριχιαστικό. Οι νοσοκόµες, φοβισµένες, στέκονταν χωρίς να µπορούν να καταλάβουν τι συνέβη.
Ο πατήρ Σάββας πλησίασε µια νοσοκόµα και της λέει: «Είµαστε από την ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία. Μπορούµε µόνο να τη σταυρώσουµε;». Τότε βγάζει το σταυρό, ο οποίος είχε µέσα Τίµιο Ξύλο και άρχισε να τη σταυρώνει στο πρόσωπο. Όσο τη σταύρωνε, τόσο πιο πολύ αυτή ούρλιαζε. Στο τέλος, ο ιερέας έβαλε το σταυρό στο στόµα της κοπέλας και αµέσως αυτή ηρέµησε. Ήταν καθαρά δαιµονισµένη και µε τη δύναµη του Τιµίου Ξύλου το δαιµόνιο έφυγε.
Το περιστατικό αυτό µάς θυµίζει τα λόγια του τροπαρίου της Παρακλητικής, «Μεγάλη τοῦ Σταυροῦ σου, Κύριε, ἡ δύναµις· ἐπάγη γάρ ἐν τόπῳ καί ἐνεργεῖ ἐν κόσµῳ» (ήχος Γ’, Πέµπτη εσπέρας, απόστιχα – µαρτυρικό).
Ο Χριστός ήρθε στη γη και σταυρώθηκε για τη σωτηρία όλου του κόσµου. Γι’ αυτό και η δύναµη του Τιµίου Ξύλου του Σταυρού δεν περιορίζεται µόνο στους Χριστιανούς, αλλά και σε κάθε άνθρωπο, που είναι κάτω από την εξουσία του Σατανά.
Η θεραπεία της Φιτζιανής αυτής κόρης µε την επαφή του Τιµίου Ξύλου, αλλά και την πίστη των πατέρων που σκέφτηκαν να τη σταυρώσουν µε αυτό ήταν το καλύτερο κήρυγµα για την ίδια, τους δικούς της και όλους, όσοι υπήρξαν µάρτυρες αυτού του θαύµατος.
Όταν ο Χριστός έλεγε στους Μαθητές του ότι θα είναι µαζί τους, καθώς θα κηρύττουν το Ευαγγέλιό Του, αυτό ακριβώς εννοούσε: τη ζωντανή παρουσία Του µαρτυρούµενη µε τα επακολουθούντα σηµεία και τέρατα.
Εποµένως την Ιεραποστολή την κάνει ο ίδιος ο Χριστός χρησιµοποιώντας ως όργανά Του απλούς ανθρώπους σαν τον Φιτζιανό πατέρα Βαρνάβα και τον απλοϊκό µοναχό Σάββα.
Ιεραποστολή δεν είναι υπόθεση κοσµικής σοφίας, αλλά πίστεως «δι” αγάπης ενεργουµένης».
Ο Νέας Ζηλανδίας Αµφιλόχιος
πηγή:ierovima
??????????
Γ.Στην Αφρική(Κογκό)
Απίθανα πράγματα συμβαίνουν στο Κονγκό…
Απίθανα πράγματα συμβαίνουν στο Κονγκό, διηγήθηκε σε πολυάριθμο ακροατήριο στην αίθουσα ομιλιών στην Ιεραποστολή της Κανάνγκα ο κληρικός π. Βασίλειος Muamba. Είναι αυθεντικά και εύλαλα!
Ο π. Βασίλειος διηγήθηκε:
«Το 1996 έκανα ένα ιεραποστολικό ταξίδι στο Dimbelenge, συνοδευόμενος από ένα αγόρι, ψάλτη του Κέντρου της Ιεραποστολής της Κανάνγκα, και ένα άλλο αγόρι που ήρθε μαζί μας στο δρόμο.
Όταν φτάσαμε, συναντήσαμε τους παλιούς πιστούς που είχα βαπτίσει την περασμένη χρονιά και κάποιους που περίμεναν να βαπτιστούν τώρα. Μας έδωσαν ένα σπίτι για να περάσουμε τις μέρες που θα μέναμε κοντά τους.
Ανάμεσα σ’ αυτούς που περίμεναν το βάπτισμα, υπήρχε κάποιος άνδρας ο οποίος με μαγικό τρόπο έστελνε κεραυνούς, και είχε ήδη σκοτώσει πολλούς ανθρώπους…
Ο παραδοσιακός αρχηγός του χωριού τον είχε τιμωρήσει απαγορεύοντάς τον να πίνει νερό από το ποτάμι της περιοχής Mukamba.
Βάπτισα όσους περίμεναν το βάπτισμα κι ανάμεσά τους κι αυτόν το μάγο.
Το βράδυ ζύμωσα και άφησα το πρόσφορο για τη Θεία Λειτουργία της επομένης. Πήγαμε και οι τρεις να κοιμηθούμε.
Κατά τις 4 το πρωί ένας δυνατός άνεμος άρχισε να φυσά που έκανε να κουνιέται όλο το σπίτι. Πετάχτηκα απ’ τον ύπνο και άκουσα τα δύο παιδιά – συνοδούς μου να κλαίνε και να φωνάζουν:
Πάτερ πεθαίνουμε, ελάτε να μας σώσετε.
Άκουγα τα παιδιά, όμως δεν μπορούσα να κουνηθώ και να φτάσω στο δωμάτιο των παιδιών. Κατάλαβα ότι ήμουν ζωντανός γιατί ένιωθα το κεφάλι μου. Όμως όλο το σώμα ήταν παράλυτο.
Είχα μαζί μου ένα σταυρό που ο αείμνηστος π. Χαρίτων μου έδωσε κάποτε στην Τσικάμβα. Τον είχα τοποθετήσει από το βράδυ πάνω στο τραπέζι. Σκέφτηκα να τον πάρω και να κάνω προσευχή. Όμως δεν μπορούσα να απλώσω το χέρι μου.
Τα παιδιά συνέχιζαν να κλαίνε πιο δυνατά. Έφερα με δυσκολία το χέρι πάνω στο πόδι μου, έκανα το σημείο του σταυρού και κατάλαβα ότι μπορώ να κουνηθώ.
Κάθισα στο κρεβάτι με τα πόδια κρεμασμένα, αλλά ο άνεμος με πέταγε από τον ένα τοίχο στον άλλο του δωματίου. Με δυσκολία, χτυπώντας πέρα-δώθε βγήκα από το δωμάτιο, πέρασα στη βεράντα όπου είδα το μηχανάκι μου πεταμένο, αναποδογυρισμένο στην άκρη της βεράντας, και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο των παιδιών.
Μπήκα μέσα, τα έπιασα από το χέρι, τα ρούχα τους ήταν ξεσκισμένα, σχεδόν γυμνά, έκαναν εμετό και είχαν διάρροια. Ήταν περίπου 6 η ώρα το πρωί.
Υπήρχε μέσα στην αυλή του σπιτιού ένας νυχτερινός φύλακας που κατοικεί με όλη την οικογένειά του σ’ ένα σπίτι στο ίδιο οικόπεδο. Αυτός είχε ακούσει όσα συνέβαιναν στο δικό μας σπίτι, αλλά δεν μπορούσε να μας πλησιάσει για βοήθεια. Έβγαλα τα παιδιά έξω και τους είπα να μείνουν στη βεράντα και εγώ ξαναμπήκα στο σπίτι.
Άρχισα να καλώ το φύλακα με το όνομά του. Κάποια στιγμή έφτασε. «Δεν καταλαβαίνεις τίποτα απ’ αυτά που συμβαίνουν;», τον ρώτησα. «Μήπως κατάλαβες τι έγινε όλο το πρωί;».
«Τα άκουσα όλα», μου είπε «αλλά δεν έβρισκα τη δύναμη για να έρθω κοντά σας».
Τον παρακάλεσα να πάει να καλέσει κάποιους συγγενείς μου, που κατοικούν σ’ αυτήν την περιοχή, και τους πιστούς. Το πρωί έπρεπε να τελέσω τη Θεία Λειτουργία. Ήρθαν πολλοί πιστοί και κάποιοι μου είπαν:
«Όλα αυτά που συνέβησαν τη νύχτα, έγιναν γιατί βάπτισες χτες τον αρχηγό των «κεραυνοβόλων μάγων» πού έριχνε τούς κεραυνούς. Οι φίλοι του ( άλλοι μάγοι ), σκέφτηκαν: «Θα πειράξουμε και θα δοκιμάσουμε τώρα, αυτόν που βάπτισε τον αρχηγό μας».
Βγήκα για μια στιγμή έξω από το χώρο που θα τελούσα σε λίγο τη Θεία Λειτουργία. Κάποιοι πιστοί και κάποιοι χωρικοί αβάπτιστοι μου είπαν:
«Πάτερ, θέλησαν να σας σκοτώσουν ( όπως κάνανε καί μέ τούς άλλους ), όμως δεν τα κατάφεραν. Πιστεύουμε κι εμείς ότι ο Θεός σας είναι δυνατός, αληθινός. Ζητάμε, λοιπόν, να μας βαπτίσετε κι εμάς όλους».
Τους βάπτισα και ο αρχηγός των «κεραυνοβόλων» ενισχύθηκε ακόμα πιο πολύ, ότι ο Θεός μας είναι ο αληθινός Θεός.
Τέλειωσε το ταξίδι και επέστρεψα στην Κανάνγκα.
Όταν θα έκανα το επόμενο ταξίδι, ο Επίσκοπος μου έδωσε ένα σταυρό λέγοντάς μου:
«Όταν φτάσεις, θα ρίξεις αυτό το σταυρό στο ποτάμι της περιοχής και θα πεις στους πιστούς να κολυμπήσουν, να τον βρουν και να σου τον φέρουν».
Έριξα το σταυρό. Πολλοί πιστοί έπεσαν στο ποτάμι να τον βρουν. Αυτός που τον βρήκε και μου τον έφερε ήταν ο αρχηγός των «κεραυνοβόλων μάγων» που είχα βαπτίσει στο προηγούμενο ταξίδι !
Επέστρεψα στην Κανάνγκα.
Στις γιορτές του Πάσχα, κάποιοι πιστοί του Dibelenge και ανάμεσά τους ο αρχηγός των «κεραυνοβόλων» ήρθαν για να γιορτάσουν στο Κέντρο της Ιεραποστολής.
Παρουσίασα στον Επίσκοπο τον πιστό που βρήκε το σταυρό και ο Επίσκοπος του έδωσε ένα δώρο.
Είχε τη συνήθεια να περπατά ξυπόλητος και τώρα άρχισε να φοράει παπούτσια. Άρχισε επίσης να πίνει νερό από το απαγορευμένο γι’ αυτόν ποτάμι».
 Ο Κεντρώας Αφρικής Ιγνάτιος
Δ. Η Δέσποινα και ο Άγγελος
Στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, ανάμεσα στ’ άλλα κορίτσια του οικοτροφείου προσετέθησαν προ μηνών και δύο άλλα. Είναι η Δέσποινα ηλικίας 11 ετών και κατ’ εξαίρεσι το αγόρι Άγγελος, ηλικίας 6 ετών. Τα παιδιά αυτά έχουν τη ιστορία τους…
Οι Αδελφές της Μονής τα βρήκαν παρατημένα στους δρόμους. Τα μετέφεραν στην Μονή και ειδοποίησαν την Αστυνομία να αναζητήσει τους γονείς τους. Τελικά, εμάθαμε ότι η μητέρα τους είναι μάγισσα. Σκότωσε τ’ άλλα αδελφάκια τους κι’ αυτά τα εμύησε στην μαγεία και τα εγκατέλειψε. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούν στην ζωή τους να βγάζουν το «ψωμί»τους.
Με την ευλογία το π. Μελετίου Μανδελίδη, Προϊστάμενου της ιεραποστολής, βαπτίσθηκαν. Και έκτοτε έχουν την δύναμι και την φώτισι από τον Θεό να διηγούνται στην Αδελφή Θέκλα τι μαγικά έκαναν πριν και πόσους ανθρώπους είχαν σκοτώσει.
Της είπαν, ότι με τα μαγικά τους σκότωναν ανθρώπους, έπαιρναν το αίμα τους, το έβαζαν σε μια βελόνα ραψίματος , την κρεμούσαν επάνω τους και πετούσαν τις νύκτες χιλιόμετρα μακριά για να μαγέψουν ή σκοτώσουν άλλους ανθρώπους.
Στο ερώτημα της Αδελφής αν τώρα τους ενοχλούν τα δαιμόνια της απήντησαν:
«Έρχονται να μας πάρουν. Μας τραβούν γιά να κόψουν από τον λαιμό μας τον σταυρό που φοράμε. Μόλις εμείς κάνουμε το σημείο του Σταυρού, αυτά εξαφανίζονται. Μια φορά, συνέχισαν τα παιδάκια, ήλθαν μάγοι και μας παρακαλούσαν να τους ακολουθήσουμε, αλλά δεν μπορούσαν να μας πάρουν κοντά τους…». 
Το γιατί, είναι ευκολονόητο διότι φοβούνται το Βάπτισμα, τον Σταυρό και τον Αγιασμό που πίνουν τα παιδιά κάθε πρωί.
Αυτά τα παιδιά, μου είπε η Αδελφή Θέκλα, έχουν σκληρό χαρακτήρα γι’ αυτό και τους βάζουν να τρώγουν φαγητό μία φορά την ημέρα. Κάθε πρωί πίνουν Αγιασμό και όταν έχει Θ. Λειτουργία, κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων.
Από τό βιβλίο : «Αληθινές Ιστορίες μαγείας» — Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη» Θεσσαλονίκη
ΠΗΓΗ : ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ fdathanasiou.wordpress.com


Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ - Η ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΧΑΤΖΗΝΑ , ΜΟΝΑΧΗ ΦΙΛΟΘΕΗ - ΟΜΙΛΙΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΤΖΗΝΑ !!




 27 Σεπτεμβρίου σήμερα !! Και το Περιβόλι της Παναγιάς μας - το Άγιο Όρος - , η Αγία Σιών - το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων - και οι Σλάβοι και Ρώσοι αδελφοί μας καθώς και όσοι ακολουθούν το Πατρώο Εορτόλογιο στην Ελλάδα πανηγυρίζουν την Υψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού !!
Και όπως και πριν 13 ημέρες στις 14 Σεπτεμβρίου αναρτήσαμε ένα ενδιαφερον άρθρο για τον Τίμιο Σταυρό, έτσι και σήμερα θα αναρτήσουμε ένα άρθρο της κας  Εύας Λαδιά που δημοσιεύτηκε στα " Ρεθεμνιώτικα Νέα" και αφορά μια αγία ψυχή, την περίφημη "Χατζήνα" την Στυλιανη Τζαγκαράκη το γένος Μπιρλιράκη και μετέπειτα Φιλοθέη Μοναχή, η οποία κοιμήθηκε το 1975 κ;ι η οποία με το οικογενειάκο κειμήλιο του τεμαχίου του Τίμιου Ξύλου  βοήθησε εκατοντάδες ανθρώπους που είδαν ζωντανά τα θαύματα του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού !!
Αφορμή για την ανάρτηση μας αυτή αποτέλεσε η χθεσινή ανάρτηση στο www.agiooros.org πολύ σημαντικών ομιλιών από Αγιορείτες Πατέρες που για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ κοινοποιούνται !!
Μία από αυτές που αφορά την "Χατζήνα" μπορείτε να ακούσετε στο τέλος της ανάρτησης μας !!
Είναι κάποιες ευλογημένες υπάρξεις, που σε φέρνουν κοντά στην πίστη μας την αγία, χωρίς να διαθέτουν τις περγαμηνές που έχουν εκείνοι που μας διώχνουν από την Εκκλησία.
Τι θέλει ο πιστός; Να αισθάνεται πως σηκώνεται ελαφρά από τη γη, όταν βρίσκεται με τον πνευματικό του. Να πλημμυρίζει από ελπίδα όταν είναι κοντά σε μια φωτισμένη μορφή.
Ευτύχησα να αποκτήσω μέτρο σύγκρισης, γύρω από τα ζητήματα αυτά, από ένα θεολόγο και συγγραφέα τον Διονύσιο Μπατιστάτο, στον οποίο μάλιστα οφείλω τη μετέπειτα πορεία μου. Στη διάρκεια της καριέρας μου έζησα επίσης από κοντά κορυφές της θεολογίας και της πνευματικής ζωής που φώτισαν το πνεύμα μου με το υπέρλαμπρο φως της σκέψης τους. Αλλά μια μορφή σημάδεψε τη ζωή μου και με οδήγησε στις σφαίρες του υπερβατικού.
Ήταν η περίφημη Χατζήνα, η μοναχή Φιλοθέη. Η γυναίκα που θα βρεις φωτογραφία της σε πολλά σπίτια της Κρήτης και όχι μόνο. Αμέτρητα τα πνευματικά της παιδιά. Αναρίθμητα τα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι ξεχώριζε κατά θεία οικονομία από το καθημερινό, το συνηθισμένο, το αναμενόμενο. Ήταν η μάνα όλων των δυστυχισμένων, που ζητούσαν μια παρηγοριά κοντά στα θεία. Αυτή ήταν η Γερόντισσα που τιμάμε, ιδιαίτερα, όσοι τη ζήσαμε και ευεργετηθήκαμε από την προσευχή της.

Από φτωχή οικογένεια της Λούτρας
Η Στυλιανή -κατά κόσμον- γεννήθηκε στη Λούτρα εκεί γύρω στα 1897. Ήταν κόρη του Νικολάου και της Ειρήνης Μπιρλιράκη, δυο ευσεβών ανθρώπων, απλών και αγράμματων αλλά γεμάτων από τα ηθικά διδάγματα που κάνουν τον άνθρωπο καλύτερο. Είχε άλλα έξι αδέλφια και ζούσαν όλοι σε μεγάλη φτώχεια.
Τότε η αδελφή της μητέρας της, η Αθηνά, ευκατάστατη και εξαιρετική γυναίκα, που δεν είχε παιδιά σκέφτηκε να ζητήσει τη μικρή Στέλλα για να τη μεγαλώσει. Ο άνδρας της Νικόλαος δεν έφερε καμιά αντίρρηση. Ίσα ίσα.
Ενθάρρυνε μάλιστα την σύζυγό του να κάνει τη σχετική συζήτηση με τους γονείς της μικρής. Κι εκείνοι δεν μπορούσαν παρά να ανταποκριθούν, αφού δεν είχαν άλλη επιλογή και ήθελαν να δουν τα παιδιά τους να ζουν καλύτερα.
Έτσι, μικρή ήταν ακόμα, βάδιζε στα οκτώ της χρόνια, όταν βρέθηκε στο περιβάλλον των θείων της, που τη λάτρεψαν. Είχαν την οικονομική άνεση να της προσφέρουν τα πάντα αλλά το πολυτιμότερο βιος τους ήταν στα εικονίσματα. Ένα πολύτιμο κα σπάνιο κειμήλιο περιτυλιγμένο μ' ένα τριγωνικό βελούδινο ύφασμα, κληρονομιά κάποιου θείου που ήταν ιερωμένος. Ήταν τίμιο ξύλο.
Από μικρή λοιπόν η Στέλλα δέθηκε συναισθηματικά με το κειμήλιο αυτό, καθώς η θεία της επαναλάμβανε ότι κάθε καλό στο σπίτι ήταν δώρο του κειμηλίου αυτού.

Πολύτιμη κληρονομιά
Όταν η Στέλλα έφτασε στα 16 χρόνια της η θεία αρρώστησε βαριά. Και φοβούμενη το μοιραίο, κάλεσε συμβολαιογράφο να αποκαταστήσει τη μικρή, επειδή είχε κι άλλα ανίψια που θα διεκδικούσαν τη μεγάλη της περιουσία. Η θεία Αθηνά στάθηκε πολύ γενναιόδωρη εξασφαλίζοντας τη θετή της κόρη. Και φρόντισε να της κάνει γνωστό το εδάφιο της διαθήκης που την αφορούσε. Αλλά διαπίστωσε με στενοχώρια ότι η Στέλλα δεν ήταν ευχαριστημένη με τη δωρεά. Αυτό τουλάχιστον έδειχνε το σκυθρωπό της πρόσωπο.
Επειδή η θεία την αγαπούσε πολύ επέμεινε να μάθει γιατί δεν έδειχνε ικανοποιημένη κι αν ήθελε κάτι περισσότερο.
Και τότε η μικρή, έσκυψε το κεφάλι με σεβασμό και είπε στη θεία της ότι δεν ήθελε τίποτα περισσότερο από τον Τίμιο Σταυρό, γιατί αυτός φέρνει όλα τα αγαθά.
Η Αθηνά ενθουσιάστηκε με το αίτημα της ανιψιάς της. Και φυσικά το ικανοποίησε, με χαρά, αφού προηγουμένως επανέλαβε στη μικρή τη σπουδαιότητα αυτού του κειμηλίου από θρησκευτικής πλευράς.
Ο θάνατος της θείας ήταν μια οδυνηρή στιγμή για τη Στέλλα, που είχε στο μεταξύ μεγαλώσει και είχε γίνει μια ωραία κοπέλα. Όπως ήταν κι ευκατάστατη ανήκε στις πολύφερνες νύφες.
Εκείνη όμως απέρριπτε όλες τις προτάσεις. Μέχρι που εκεί, στα 19 της χρόνια, ζήτησε να την παντρευτεί ένας άρχοντας από τα Ρούστικα.

Γάμος με τον άρχοντα των Ρουστίκων
Ήταν ο Νικόλαος Τζαγκαράκης, 51 ετών, υπάλληλος της Singer, ευσεβής Χριστιανός, που είχε μάλιστα πάει και στα Ιεροσόλυμα, μεγάλη υπόθεση για τις δυσκολίες της εποχής και είχε βαφτιστεί στον Ιορδάνη. Από το γεγονός αυτό λεγόταν και Χατζής.
Η ευσέβεια του Ρουστικιανού υποψηφίου έκανε την Στέλλα να τον επιλέξει. Γιατί ήθελε ο Τίμιος Σταυρός να βρεθεί στο ανάλογο περιβάλλον. Παντρεύτηκαν το 1919 και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Ήταν η Ευαγγελία, ο Στυλιανός, η Μαρία και ο Σταύρος. Κι επειδή ο άνδρας της ήταν Χατζής λεγόταν κι εκείνη Χατζήνα.
Η επιλογή της αποδείχτηκε άριστη. Ο άνδρας της, δεν ήταν μόνο ένας τέλειος σύζυγος, αλλά είχε επιβάλλει και στα παιδιά του απόλυτο σεβασμό στη μητέρα τους.
Η Στέλλα πάλι έκανε ό,τι μπορούσε για να επικρατεί στο σπίτι τάξη και ευπρέπεια. Άριστη νοικοκυρά ήξερε να ράβει πουκάμισα.

Η αφετηρία των θαυμάτων
Μια ηλιόλουστη μέρα, αφού τέλειωσε τις δουλειές του σπιτιού κι ετοίμασε το φαγητό, μετέφερε τη μηχανή της στην ταράτσα του σπιτιού για να γαζώσει.
Από κοντά είχε το αγοράκι της, τον Σταύρο, που θα ήταν περίπου 20 μηνών. Το παιδάκι έπαιζε γύρω από την καπνοδόχο, αλλά σε μια στιγμή παραπάτησε κι όπως η ταράτσα δεν είχε στηθαίο, έπεσε από ύψος τριάμισι περίπου μέτρων και χτύπησε θανάσιμα σε ένα πελέκι.
Αλλόφρων έτρεξε κοντά του η έρμη μάνα. Τι να δει; Το αγοράκι της αιμορραγούσε εκεί στο χώμα από στόμα, μύτη, αυτιά, χωρίς να αναπνέει, χωρίς σημάδια ζωής. Άφωνη παρακολουθούσε σαν υπνωτισμένη η Στυλιανή.
Οι δικοί της άνθρωποι που προστρέξανε δεν ήξεραν πώς να την αντιμετωπίσουν, όπως την έβλεπαν αδάκρυτη και χλωμή σαν πεθαμένη. Προτίμησαν να την αφήσουν να συνέλθει και ασχολήθηκαν με το παιδί.
Μετέφεραν το άψυχο κορμάκι στο εσωτερικό του σπιτιού, το έβαλαν σ' ένα καναπεδάκι. Ήρθε ο γιατρός που απλά πιστοποίησε το θάνατο του μικρού. Ενώ η καμπάνα του χωριού άρχισε να χτυπά πένθιμα, ειδοποιήθηκε ο πατέρας που ήταν στη δουλειά του στο Ρέθυμνο, για το τραγικό συμβάν και του ζήτησαν να κρατά ένα φέρετρο για το παιδί.
Η αυλή άρχισε να γεμίζει κόσμο που ερχόταν να συμπαρασταθεί στο πένθος της οικογένειας. Ορίστηκε και η κηδεία για την επομένη στις 4:00 το απόγευμα.

Η δύναμη της πίστης
Και τότε η Στυλιανή θυμήθηκε τον Τίμιο Σταυρό. Πετάχτηκε σαν ελατήριο από τη θέση της. Μάταια προσπάθησαν να τη συγκρατήσουν εκείνοι που νόμιζαν πως πηγαίνει να δώσει τέλος στη ζωή της.
Σπεύδει και κατεβάζει το ιερό κειμήλιο από το εικονοστάσι με τρεμάμενα χέρια. Ασπάζεται ευλαβικά το σύμβολο της πίστης μας και πλησιάζοντας το παιδί της ακούμπησε το ιερό σύμβολο πάνω στην καρδούλα του και το έσφιξε στην αγκαλιά της:
- Τίμιε μου Σταυρέ παρακάλεσε, να ζήσει το παιδί μου, να το βαπτίσω Σταύρο και να το κάνω ιερέα.
Η προσευχή της εισακούσθηκε και το παιδάκι άνοιξε τα ματάκια του απορημένο με τον κόσμο που έβλεπε μπροστά του. Έγινε όπως το έταξε η μητέρα. Και το νεκραναστημένο παιδάκι έγινε μεγαλώνοντας ο εξαιρετικά αγαπητός μας ιερέας, παπα-Σταύρος Τζαγκαράκης, που επί εφημερίας του ανθούσε η ενορία Περιβολίων και έχει καταγραφεί στα χρονικά του τόπου, από τους ίδιους τους πιστούς, ως ένας από τους πλέον φωτισμένους μας κληρικούς.
Τα στοιχεία της οικογενείας που παραθέτω, είναι από την έκδοση «Το θαύμα του Τιμίου Σταυρού κι η Γερόντισσα Φιλοθέη Μοναχή κατά κόσμον Στυλιανή Χατζήνα» (Ορθόδοξος Κυψέλη).
Από τότε συνέρρεαν οι πιστοί στο σπίτι της, σε κάθε δύσκολη στιγμή τους ζητώντας να τους σταυρώσει με το Τίμιο Ξύλο. Κι εκείνη πρόθυμα ανταποκρινόταν χωρίς ποτέ να δεχθεί τίποτα υλικό για τη διακονία της αυτή.

Η σύγκρουση με τον Επίσκοπο
Ο τότε Επίσκοπος ενοχλήθηκε από το γεγονός ότι μια γυναίκα σταυρώνει. Να της πάρει τον Σταυρό δεν μπορούσε, αφού ήταν οικογενειακό κειμήλιο. Θεώρησε καλό να την προειδοποιήσει. Εκείνη για να δείξει υπακοή, καθώς ήταν πάντα μια ευσεβής γυναίκα, αποφάσισε να κλείσει την πόρτα της και να μη σταυρώσει ξανά.
Ένα απόγευμα πήγε σε ένα περιβόλι που καλλιεργούσε ο άνδρας της κρατώντας από το χέρι τον μικρό Σταύρο. Πλάι ήταν ένα ερειπωμένο εκκλησάκι, που είχε βάλει σκοπό ζωής η Χατζήνα κάποτε να το αναστηλώσει.
Εκεί τη βρήκε μια γυναίκα, από το διπλανό χωριό, που ήρθε για να της σταυρώσει το παιδάκι της. Είχε πρησμένο γόνατο και πονούσε αφόρητα. Η Στυλιανή είπε ψέματα για να την αποφύγει, αφού είχε υποσχεθεί στον Δεσπότη ότι δεν θα ξανασταυρώσει. Και δεν προλαβαίνει να πάει ν' ανάψει το καντήλι, στο ερειπωμένο εκκλησάκι, όταν αρχίζει γοερά κλάματα ο μικρός Σταύρος, δείχνοντας το γόνατό του που άρχισε να πρήζεται. Κατάλαβε η Χατζήνα και τρέχοντας πρόλαβε τη γυναίκα και το παιδί της, τους έφερε κοντά στο δικό της, σταύρωσε και τα δυο παιδιά, που συνήλθαν αμέσως και ζήτησε συγγνώμη για την προηγούμενη άρνηση, δίνοντας τις απαραίτητες εξηγήσεις. Δυστυχώς όμως βρέθηκε πάλι απέναντι από τον Δεσπότη που είχε θυμώσει μαθαίνοντας ότι η Στυλιανή δεν κράτησε την υπόσχεση που του είχε δώσει. Της πήρε λοιπόν τον Σταυρό και τον έδωσε στον Ηγούμενο της Μονής του Προφήτη Ηλία να τον φυλάξει.

Η δοκιμασία του Ηγούμενου
Τα στοιχεία που ακολουθούν είναι και πάλι από το βιβλίο που προανέφερα.
Ο Ηγούμενος με το που φύλαξε τον Σταυρό, πιάστηκε σε όλο του το κορμί και δεν μπορούσε να περπατήσει. Η μητέρα του, ευσεβέστατη γυναίκα, σκέφτηκε ποια μπορεί να είναι η αιτία της ταλαιπωρίας του γιου της. Και του συνέστησε να επιστρέψει τον Σταυρό. Εκείνος την άκουσε και ενημέρωσε τον Δεσπότη. Ο επόμενος που έλαβε τον Σταυρό ήταν ο πρόεδρος της Κοινότητας. Αλλά κατά ένα θαυμαστό τρόπο ο Σταυρός επέστρεψε και πάλι στη Χατζήνα, που σίγουρη πια για την αποστολή της συνέχιζε να σταυρώνει.
Φαίνεται πως ο δεσπότης το πήρε προσωπικά και της έκανε δικαστήριο. Δεν μπορούσε να δεχθεί ότι μια γυναίκα είχε το δικαίωμα να σταυρώνει. Και διεκδικούσε τον Σταυρό για τη Μητρόπολη. Την ημέρα της δίκης προσήλθαν κάπου 70 μάρτυρες υπεράσπισης, ανάμεσά τους και η σύζυγος του Εισαγγελέα, που είχε γίνει το παιδί της καλά από σοβαρή ασθένεια. Το βούλευμα ήταν αθωωτικό και ο Σταυρός έμεινε στη Στυλιανή.

Μια ηρωική πράξη
Με την κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς, είχε συλληφθεί στο Ρέθυμνο μεγάλος αριθμός αιχμαλώτων που τους κρατούσαν οι Ναζί στο Γυμνάσιο Αρρένων, χωρίς φαγητό και νερό, απαγορεύοντας την είσοδο στους πάντες.
Τότε ζήτησαν από τον Δεσπότη οι συγγενείς των αιχμαλώτων να μεσολαβήσει για την απελευθέρωσή τους. Εκείνος όμως φαίνεται πως δείλιασε και δεν ανταποκρίθηκε. Ο κόσμος αγανάκτησε επειδή τόσοι άνθρωποι έμεναν αβοήθητοι χωρίς φαγητό και νερό.
Τότε η Χατζήνα πήρε τη μεγάλη απόφαση. Γέμισε κοφίνια με τρόφιμα, ετοίμασε κανίστρες με νερό, γέμισε κι ένα καλάθι με βραστά αυγά, που ήξερε ότι αρέσουν στους Γερμανούς και πήγε στο σχολείο. Είχε στην τσάντα τον Τίμιο Σταυρό και τη συνοδεία μερικών φίλων. Μίλησε απλά στους φρουρούς. Εξήγησε ότι είναι απάνθρωπο τόσες μέρες να υποφέρουν άνθρωποι νηστικοί και διψασμένοι. Και προς μεγάλη κατάπληξη όλων οι φρουροί της επέτρεψαν να περάσει. Μάνα εξ ουρανού ήρθαν τα τρόφιμα για τους δυστυχείς αιχμαλώτους κι ευτυχώς που υπήρχε βρύση στο κτίριο για να ξεδιψάσουν οι υπόλοιποι, γιατί το νερό τελικά που κουβαλούσε η Στυλιανή, δεν έφτανε για όλους.

Η μεταμέλεια του Επισκόπου
Λίγες μέρες μετά η σεβάσμια αυτή γυναίκα έλαβε πρόσκληση από τον Δεσπότη. Πήγε περίεργη να δει τι έκανε πάλι και την καλεί σε απολογία. Οποία κατάπληξη όταν είδε τον προκαθήμενο της τοπικής εκκλησίας να τη συγχαίρει για την ηρωική της πράξη ομολογώντας τη δική του αδυναμία. Έτσι έσπασε ο πάγος μεταξύ τους και από τότε ο Αθανάσιος αποκαλούσε «Μητέρα» τη Στυλιανή, που πραγματικά άρχισε να τον φροντίζει σαν μάνα.
Κάποια στιγμή μάλιστα το 1954, όταν δημιουργήθηκε πρόβλημα και με τον Δεσπότη Ιεράπετρας, γιατί ως εκεί έφτανε η χάρη της Χατζήνας και της πήραν από την οικεία Μητρόπολη το κειμήλιό της μέχρι να γίνει δίκη, ο δικός μας Αθανάσιος του έγραψε σχετικά και αμέσως ο σταυρός επεστράφη στην Στυλιανή.
Αργότερα κι επειδή από το 1947 ήταν χήρα, εκπληρώθηκε το μεγάλο της όνειρο και εκάρη μοναχή από τον Πατριάρχη Βενέδικτο το 1964 με το όνομα Φιλοθέη.
Όπως το είχε όνειρο ζωής αναστήλωσε και το εκκλησάκι του Χριστού, τηρώντας με θρησκευτική ευλάβεια τους κανόνες που της είχε θέσει ο γέρο Χατζής. Να μην κάνει εράνους, να μην πουλήσει περιουσία που ανήκει στα παιδιά και να μη δανειστεί από τράπεζα. Στο αναστηλωμένο εκκλησάκι βαπτίστηκαν περισσότερα από 500 παιδιά που είχαν γεννηθεί από άτεκνα πριν σταυρωθούν με τον Τίμιο Σταυρό ζευγάρια.

Μια μεγάλη μορφή
Θέλουμε χώρο και χρόνο πολύ για να απαριθμήσουμε τα έργα της Γερόντισσας που ακόμα τιμάται με σεβασμό από χιλιάδες κόσμου. Από τα έργα της δεν θα μπορούσε να λείψει ναός, προς τιμήν του Αγίου Σπυρίδωνος, που ήταν ο προστάτης Άγιος της Γερόντισσας, η οποία φαίνεται πως είχε και το χάρισμα της ενόρασης.
Κάποτε μια γυναίκα που ήθελε να πάει να σταυρωθεί ζητούσε από τον άνδρα της, αλλά μάταια, τις 200 δραχμές που ήταν τα ναύλα της. Εκείνος αρνείτο πεισματικά να της δώσει τα χρήματα. Επιτέλους η γυναίκα βρήκε τρόπο και πήγε χωρίς κανένας να ξέρει την περιπέτειά της αυτή, ούτε φυσικά και η γερόντισσα. Πριν φύγει όμως, μετά το σταύρωμα, βγάζει η Φιλοθέη και της δίνει ένα φάκελο με την παράκληση να τον δώσει στον άνδρα της. Κι όταν εκείνος έκπληκτος τον άνοιξε είδε πως το περιεχόμενό του ήταν 200 δραχμές!!!
Η γερόντισσα Φιλοθέη κοιμήθηκε στις 4 Αυγούστου 1975.
Αξίζει πραγματικά τον κόπο, για τον σημερινό δοκιμαζόμενο άνθρωπο που διψά για ελπίδα, να γίνει μια εκτενέστερη έκδοση για τον βίο και τα θαύματα του Τιμίου Σταυρού, επί των ημερών της Χατζήνας, που ευτυχώς βρήκε συνεχιστή της θείας χάρης, που ευλογήθηκε, στο πρόσωπο του γιου της παπα-Σταύρου. Εκείνου που με την νεκρανάστασή του έγινε η αφετηρία όλων των θαυμαστών που ζήσαμε και που μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη μας.
Και τώρα σας παραθέτουμε την ομιλία απο Αγιορείτη Γέροντα για την "Χατζήνα" και τα θαύματα του Τιμίου Σταυρού !
 

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

ΓΥΝΑΙ, ΙΔΕ Ο ΥΙΟΣ ΣΟΥ - ΙΔΟΥ Η ΜΗΤΗΡ ΣΟΥ !!



14 Σεπτεμβρίου 2017, Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου μας !

Παραθέτουμε στην αγάπη σας ένα απόσπασμα από το βιβλίο του  Ιερομονάχου Γρηγορίου από το Ιερό Κουτλουμουσιανό Κελλίον Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου 

“ Οι επτά λόγοι του Χριστού επί του Σταυρού “ ( Αγιο Ορος , 2009 ) όπως έχει δημοσιευτεί στο Ιστολόγιο “ Χριστιανική Βιβλιογραφία”

3. Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου – Ἰδοὺ ἡ µήτηρ σου

 

.         Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης µᾶς παρέδωσε τὸν τρίτο λόγο τοῦ Κυρίου ποὺ ἀπευθύνεται στὴν Παναγία Μητέρα Του καὶ στὸν ἴδιο: Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν µητέρα καὶ τὸν µαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ µητρί αὐτοῦ· Γύναι, ἴδεὁ υἱός σου. Εἶτα λέγει τῷ µαθητῇἰδοὺἡ µήτηρ σου. Καὶ ἀπ᾽ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ µαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια» (Ἰω. ιθ´ 26-27).
.         Ὁ Χριστὸς γνώριζε ὅτι τὴν ὥρα ποὺ βρισκόταν ἐπάνω στὸν Σταυρὸἐκπληρωνόταν ἡ προφητεία τοῦ Θεοδόχου Συµεὼν πρὸς τὴν Παναγία: «Σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ροµφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισµοί». Ροµφαία ὠνόµασε ὁ ἅγιος Συµεὼν τὸν «ὀξὺ πόνο ποὺ διαπέρασε τὴν καρδία τῆς Θεοµήτορος, ὅταν ὁ Υἱός της καρφώθηκε στὸν Σταυρό». «Διότι ἡ ἁγία Παρθένος, βλέποντας σταυρωµένο Ἐκεῖνον ποὺ γεννήθηκε κατὰ σάρκα ἀπὸ αὐτήν, ἦταν σὰν νὰ κατασφαζόταν µὲ ξίφος»
(Λουκ. β´ 35 – Ζιγαβηνός, Ἑρμηνεία εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν, PG 129, 893D καὶ ἅγ. Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, Ἐξήγησις εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν, PG 72, 505C).
.         Πραγµατικὰ «ποιός νὰ ἀπαριθµήση τὰ βέλη ποὺ καρφώθηκαν στὰ σπλάγχνα Της; Ποιός νὰ διηγηθῆ µὲ λόγια τοὺς πέρα ἀπὸ κάθε λόγο πόνους Της; Διότι ἂν καὶ ἦταν ἀκατάβλητη καὶ ἀνώτερη ἀπὸ τὰ πάθη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ὅµως τὸ φίλτρο τοῦ ἀγαπηµένου καὶ τὸ ὑπερβολικὸ τῶν ἀσεβηµάτων, … ἔγιναν αἰτία τῆς ἀνυπόφορης λύπης Της … πῶς ὑπέφερε βλέποντας νὰ Τὸν περιφέρουν σὰν κακοῦργο; Μὲ τί καρδία νὰ βαστάξη βλέποντας τὴ µιὰ φορὰ νὰ κατακρίνεται δηµόσια καὶ νὰ µαστιγώνεται … καὶ τὴν ἄλλη νὰ πάσχη τὰ µύρια ἄτοπα καὶ νὰ ἐµπαίζεται; πῶς τὸ ζωοποιὸ ἐκεῖνο πρόσωπο καταδεχόταν τοὺς βεβήλους ἐμπτυσμοὺς τῶν ἀσεβῶν!». Ὅµως ἡ Παναγία «ἀνακουφιζόταν µὲ τὴν δύναµη τοῦ πάσχοντος»
(Ἅγ. Γεώργιος Νικομηδείας, Λόγος εἰς τὸ Εἱστήκεισαν παρὰ τῷ Σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ, PG 100, 1464BC – 1465CD καὶ 1468 Α).
.         Ὁ Χριστὸς «βλέποντας τὴν Μητέρα Του νὰ πληγώνεται µὲ τὰ τόσο ὀδυνηρὰ βέλη τῆς µητρότητος, … κάνει νὰ ἀκουστῆ ἡ ποθητὴ φωνή Toυ καὶ λέγει Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου … ἀναθέτοντάς την στὸν µαθητὴ» Ἰωάννη. Μὲ τὸν λόγο Toυ αὐτὸ ὁ Χριστὸς εἶναι σὰν νὰ λέγη στὴν Μητέρα Toυ: «Τώρα, ποὺ ἔχεις τὸν ἐπιστήθιο φίλο µου, πάψε νὰ λυπᾶσαι … Ἔχεις τὸν ἠγαπηµένο Μαθητή, ὁ ὁποῖος θὰ ἀναπληρώση σὲ σένα ὅλα τὰ τῶν υἱῶν»
(ἔνθ. ἀν., PG 100, 1473D-1476D). Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σχολιάζει τὶς συγκλονιστικὲς αὐτὲς στιγµές: Ὁ Χριστὸς «προνόησε γιὰ τὴν Μητέρα Του, ἀψηφώντας τρόπον τινὰ τὴν « «ὑψίστη ἔνταση τοῦ δικοῦ Toυ Πάθους. Καὶ πάσχοντας παρέµενε ἀπαθής». Μὲ τὴν πράξη Του αὐτὴ ὁ Κύριος τόνιζε «αὐτὸ ποὺ καὶ ὁ µωσαϊκὸς νόµος τιµοῦσε … τὸ Τίµα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν µητέρα σου» (Εἰς Ἰωάννην, 12 PG 74, 664BC. Ἔξοδος, Κ´ 12).
.         Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. «Τί ὑψίστη τιµή!», παρατηρεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστοµος. «Πόσο τίµησε ὁ Χριστὸς τὸν Μαθητή! Ἐπειδὴ Αὐτὸς ἔφευγε πλέον ἀπὸ τὸν κόσµο, παρέδωσε τὴν φροντίδα τῆς Μητέρας στὸν µαθητή Του. Ἐπειδὴ δηλαδὴ ἦταν φυσικὸ ὡς µητέρα νὰ πονᾶ καὶ νὰ ζητᾶ προστασία, πολὺ εὔλογα ἐµπιστεύεται αὐτὴν σ᾽ ἐκεῖνον ποὺ ἀγαποῦσε. Καὶ σ᾽ ἐκεῖνον λέγει: Ἰδοὺ ἡ µήτηρ σου»
(Εἰς Ἰωάννην, 85,2, PG 59, 462). Ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς, ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, µετὰ τὸ γεγονὸς αὐτό, «δὲν εἶναι µόνον ἀγαπηµένος παρθένος, ἀλλὰ καὶ τῆς Παρθένου υἱός, δηλαδὴ ὅ,τι εἶναι ὁ Χριστὸς κατὰ φύσιν γιὰ τὴν Μητροπάρθενο καὶ Θεοµήτορα ἔγινε αὐτὸς κατὰ χάριν» (Ὁμιλία 44, Σοφοκλέους τοῦ ἐξ Οἰκονόμων, Τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου ἀρχιεπισκόπου Θεσ/νίκης τοῦ Παλαμᾶ, ὁμιλίαι κβ´, Ἀθήνα 1861, σελ. 32).
.         Ὁ ἱερὸς Θεοφύλακτος γράφει σχετικά: «Κύτταξε πόσο τίµησε τὸν Μαθητή, µὲ τὸ νὰ τὸν κάνη ἀδελφό του. Τόσο καλὸ εἶναι νὰ τὸ νὰ συµπαραµένει κανεὶς µὲ τὸν Χριστὸ ποὺ πάσχει· µᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀδελφοποίησή Toυ … Ἔλαβεν οὖν ὁ Μαθητὴς τὴν Μαρίαν εἰς τὰ ἴδια· ἡ καθαρὴ ἀνατέθηκε στὸν καθαρὸ»
(PG 124, 277D -280B). Τὴν ἐξαιρετικὴ αὐτὴ τιµὴ πρὸς τὸν ἠγαπηµένο Μαθητὴ τονίζει καὶ ἡ ὑµνολογία τῆς Ἐκκλησίας: Μαθητὰ τοῦ Σωτῆρος Παρθένε καὶ Θεολόγε, σοὶ ὡς παρθένῳ τὴν Παρθένον καί Θεοτόκον παρέθετο Χριστὸς ὁ Θεὸς σταυρoύµενoς, καὶ ταύτην ἐφύλαξας ὡς κόρην ὀφθαλµοῦ» (Ἰδιόμελον Λιτῆς 26ης Σεπτεμβρίου).